ناخن او هر چند بلند باشد بلكه احوط در آن ودر سه تاى قبل ترك است (هفتم) شانه كردن موى او (هشتم) تخليل كرن ناخن او (نهم) غسل دادن بابى كه گرم شده باتش بلكه بمطلق آب گرم مگر در حال اضطرار (دهم) گام زدن بر روى ميت در حال غسل (يازدهم) ريختن آب غسل او را به بيت الخلاء بلكه در بالوعه نيز چنين است ومستحب است كه حفيره براى آن بخصوص حفر كنند چنانچه گذشت (دوازدهم) دست ماليدن بر شكم ميت هر گاه حامله باشد (مسألة 1) هر گاه ساقط شد از بدن ميت چيزى مثل پوست يا موى يا ناخن يا دندان آن را در كفن او گذارند وبا او دفن نمايند بلكه استفاده مىشود از بعضى اخبار استحباب حفظ كردن دندانى كه در حال حيوة از ادمى ساقط شده براى انكه با او دفن شود چنانچه مرويستكه دندانى از حضرت باقر العلوم ارواحنا فداه كنده شد انجناب آن را بر دست گرفت وگفت الحمد لله رب العالمين پس بحضرت صادق عليه السلام داد فرمود كه چون مرا دفن كنى اين را نيز با من دفن نما (مسألة 2) هر گاه ميت ختنه نكرده باشد جايز نيست او را بعد از موت ختنه كنند (مسألة 3) جايز نيست حنوط كردن ميت محرم را بكافور و هم چنين جايز نيست در آب غسل او ريختن چنانچه گذشت مگر انكه موت او بعد از طواف حج يا عمره باشد (فصل هيجدهم) در تكفين ميت است بدان كه واجب است كفن نمودن ميت بوجوب كفائى چه مرد باشد چه زن خنثى باشد يا ممسوح كبير باشد يا صغير بسه پارچه كه لنگ وپيراهن ولفافه باشد وانرا سرتاسرى مىگويند وقدر واجب در لنگ آنست كه از ناف تا زانو را به پوشاند وافضل پوشانيدن از سينه تا قدم است ودر پيراهن قدر واجب از شانه تا نصف ساق است وافضل بلكه احوط تا قدم است ودر لفافه قدر واجب اين است كه همه بدن را به پوشاند واحوط آنست كه در طول انقدر باشد كه توان دو طرف كفن را از سر تا پاى ميت بست ودر عرض اين قدر باشد كه دو طرف آن بر روى هم بيافتد واحوط اين است كه مقدار زائد از قدر واجب از هر يك از سه پارچه باذن كبار ورثه باشد وبر صغير محسوب ندارند واگر ميت وصيت باين نحو كرده آن را از ثلث محسوب دارند واگر سه پارچه مقدور نباشد اكتفا مىشود بانچه مقدور است اگر چه يك پارچه باشد واگرامر دائر شود ما بين آن سه آن را لفافه كنند واگر بقدر آن نباشد آن را پيراهن قرار دهند واگر ممكن نشود الا بقدر ستر عورت اكتفاء بان نمايند وواجب است اول لنگ را به پوشانند بعد پيراهن بعد لفافه را