فائده در تفسير عزيزى مى گويد بالجمله از مضمون اين صوره معلوم مى شود كه عبادات وطاعات را بسبب اوقات نيك ومكانات متبركه وحضور اجتماع صالحان در ايجاب ثواب وايراث بركات وانوار قربتى عظيم حاصل مى شود سوم أنكه بعض مواضع متبركه مورد نعمت ورحمت الهى گشته اند يا بعض خاندانهاى قديم اهل صلاح وتقوى خاصيتى پيدا مى كند كه در آنها احداث توبة نمودن وطاعات بجا آوردن موجب سرعت قبول وثمرات نيك مى باشد از همين جاست كه ابن مردويه (1) از ابو سعيد خدرى حكايت كرده كه ما روزى همراه آنجناب عليه السلام هنگام شب در غزوه يا سفرى رفتيم چون آخر شب شد در پشتهء كوهى گذشتيم كه آنرا دار الحنظل ميگفتند آنحضرت عليه السلام فرمودند. (ما مثل هذه الثنية إلا كمثل الباب الذي قال الله تعالى لبني إسرائيل " ادخلوا الباب سجدا وقولوا حطة نغفر لكم خطاياكم) (البقرة: 58) يعنى بگيريد جاى استادن ابراهيم عليه السلام را كه سنگى است معين وبران سنگ حضرت ابراهيم استاده اذان حج در مردم داد وهر دو قدم مبارك حضرت ابراهيم دران سنگ منقش گشت مصلى يعنى نمازگاه كه بعد از طواف خانهء كعبه دو ركعت تحية الطواف عقب اين سنگ استاده گزاردن مقرر است تا امامت حضرت ابراهيم تاقيامت جارى باشد ونيز چون حضرت ابراهيم برهمان سنگ استاده اذان حج داده بودند پس بعد رحلت حضرت ابراهيم نزد آن سنگ استاده شدن وعبادات خداى تعالى بجا آوردن گويا نزد ايشان حاضر شدن است وبحضور ايشان عبادات خدا بجا آوردن است.
تبرك بآثار صالحين شعار دين است قديما وحديثا واز كتاب وسنت ثابت انكار آن وكلام دران غير از الحاد وزندقه چه توان گفت.
نزد فقير اين امر قابل استفتاء نيست محبت با كسيكه واجب التعظيم است بالطبع اقتضاى محبت وتعظيم آثار ومنتسبات او مى كند وتهاون وعدم اعتناء بآن دليل است بر عدم محبت با مبده ء ومنشاء آثار نقل است از آنحضرت كه در منشئات خود نوشته اند كه در ان وقت كه بسرانديپ بزيارت قدمگاه آدم صفي الله عليه السلام رفتم چون نزديك آن قدم گاه رسيدم سحر گاه واقعهء عظيم ديده شد الخ.
شاه عبد الرحيم در مكتوبات انفاس رحيميه مى گويد: حامدا ومصليا اما بعد