به طور مطلق استعمال شود) مقصود رهبرى همه جانبه و فراگير است كه مرتبه اى بس و الا را مى طلبد و ما اكنون در صدد بيان جامع ويژگى ها و مراتب عظمت اين مقام نيستيم.
همچنين اين كه نسبت مفهوم امامت و خلافت چيست؟ سخن جداگانه اى است كه به جاى خود موكول مى شود، لكن آنچه در بحث كنونى مهم است، اين است كه بدانيم اولا، امامت و خلافت به معناى جانشينى پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) بعد از رحلت آن بزرگوار، در امور دين و اداره ء اجتماع مى باشد. ثانيا، امامت و خلافت از نظر واقع و مصداق خارجى تفكيك ناپذيرند.
به عبارت ديگر، همان كسى كه داراى منصب امامت است، بايد خليفه و جانشين پيامبر (صلى الله عليه وآله) نيز باشد، يعنى نمى توان يك نفر را فقط امام و ديگرى را فقط خليفه دانست.
" تفتازانى " - دانشمند معروف اهل تسنن - در كتاب " مقاصد " در تعريف امامت مى گويد:
هى رياسة عامة في امر الدين والدنيا خلافة عن النبى صلى الله عليه و سلم، (1) امامت، رياست عامه در امر دين و دنيا به عنوان جانشينى و " خلافت " از پيامبر صلى الله عليه و سلم است.
" قوشجى " - متكلم بزرگ ديگر اهل تسنن - نيز همين تعريف را ارائه مى كند. (2) دانشمندان ديگر اهل تسنن نيز غالبا همين عبارت يا قريب به آن