مى يابيم كه چهره ء درخشان آن حضرت از لحاظ القاب و عناوين پر معنى و والايش نيز، يكى از پربارترين شخصيت‌هاى اسلام است. اين لقب ها كه هر كدام بيانگر قطره اى از درياهاى بيكران عظمت روحى و معنوى و خصوصيات آن حضرت بوده، بسيار فراوان است. و ما در اينجا برخى از آنها را به روايت ابو جعفر قمى و شيخ صدوق رازى، به ترتيب زير نقل مى كنيم:
1. فاطمه البتول 2. عذراء 3. مباركه 4. طاهره 5. زكيه 6. راضيه 7. مرضيه 8. محدثه 9. مريم كبرى 10. صديقه 11. صفيه 12. عابده 13. سيدة نساء العالمين 14. زهراء.
دوران رشد و نماى فاطمه (عليه السلام) دوران كودكى فاطمه زهرا (عليه السلام) همزمان با يكى از پرشكوه ترين دوره‌هاى تاريخ اديان، تاريخ انبياء و كل تاريخ بشريت است. چرا كه وقتى آن نور چشم پيامبر و سرور بانوان عالم، چشم به جهان گشود، زمانى بود كه دوران رسالت پدر بزرگوارش تازه آغاز گشته بود، و مى رفت تا جهان را فرو پوشاند و زمان و مكان را در نوردد و تا صبح قيامت پرتو افشانى كند و درست به همين دليل همزمان بودن دوران كودكى فاطمه (عليه السلام) با چنان برههء عظيمى از تاريخ است كه مى بينيم سنين كودكى آن ميوه ء دل پيامبر، با دردها و رنج ها و مرارت‌هاى بسيار، نيز توأم است. زيرا وى در خانواده اى به دنيا آمده بود كه آقاى خانه از سوى خداوند متعال به آقايى و سرورى تمام جهان بشريت برگزيده و مبعوث شده بود و همين امر موجب گشته بود كه آقاى آن خانه و سرور عالميان مورد حقد و حسد و خشم و كينهء گروهى از نابكارترين و سياه دل ترين مشركين و كفار زمان قرار گيرد.
آرى وقتى رسول خدا مورد خشم و كينهء دشمنان قرار داشت، وقتى كه دشمنان، تمامى پيروان و ياران و دوستان او را نيز از آزار و ايذاء در امان نمى گذاشتند، پيداست كه خانواده ء آن بزرگوار نيز از آنهمه رنج و عذاب مصونيت نداشت. و در اين ميان شايد بتوان گفت كه طفل خرد سال پيامبر، به دليل همان طفوليت و حساسيت روحى، سنگينى بار عذاب وايذاء مشركين و كفار را بيش از ديگران بر شانه‌هاى لطيف و شكنندهء خود، احساس مى كرد.
با اين همه، آشكار است كه فاطمه (عليه السلام) از همان آغاز طفوليت همزمان با رشد