فيض الإله في ترجمة القاضي نور الله - جلال الدين الحسيني

- عو - الله باشد وأيضا هرگز به كسى از مخالفان اظهار نكرده كه آن تصانيف از فقير است بلكه ميگويد كه طالب علمان عراق فارسى نوشته اند پس ضرر به فقير چرا رسد؟ و آنكه ديگرى از فقراى مؤمنان آن را نويسد و به او ضرر رسد خصوصيتى به تصنيف فقير ندارد زيرا كه مؤمنان لعينه شيخ على (1) و سائر تصنيفات امامية را مىنويسد و نگاه مىدارند كتاب انوار كه در رد بعضى از اهل سنت است وملا مقصود على تبريزى پيش از آمدن فقير به اين شهر داشت و به ملا غياث على بدخشى و امثال ايشان مىخواند در مرتبه كمتر از لعينه شيخ على و كتاب فقير نيست مناسب آن بود كه كه او را نيز نصيحت كند بلكه به خانه هاى مؤمنان ساكنان آگره رفته هر كسى كتابي در مذهب شيعه داشته باشد از او بگيرند به آتش اندازند و خدام در خراسان تشريف داشتند كه مير أبو الفتح شرح بر باب حادى عشر نوشتند و به ولايت شام به خدمت مرحوم شيخ زين الدين فرستادند و آخر روميان بواسطه آنكه كتاب در ميان كتب او پيدا شد شيخ را شهيد ساختند مىبايست غمخوارى نموده أبو الفتح را نصيحت كنند كه آنچنان تصنيف نكند و به جناب شيخ پيغام كنند كه چنان كتاب را در ميان كتب خود نگاه ندارند تا كشته نشوند ديگر به اعتقاد ايشان هميشه زمان تقيه بوده پس بايستى كه هيچيك از علماى امامية در رد مخالف تصنيف ننمودى وهذا دليل على أنه باطل، ديگر به اعتقاد فقير در دار الملك هند به دولت پادشاه عادل جاى تقيه نيست (2) و اگر جاى تقيه باشد بر امثال فقير واجب نيست زيرا كه كشته شدن امثال فقير در نصرت مذهب حق موجب عزت دين است و صاحب شرع رخصت داده اند كه چنين كسى تقيه

1 - يريد به كتاب اللاهوت (أو اسرار اللاهوت) في وجوب لعن الجبت والطاغوت للمحقق الكركى 2 - واجاب المير يوسف على عن هذا الجزء وتاليه في مكتوبه الاتى بما لفظه:
" و آنكه نوشته اند در زمان پادشاه عادل جاى تقيه نيست و اگر جاى تقيه باشد بر امثال ما واجب نيست مىگوئيم ملا احمد تته از امثال ايشان بلكه افضل از ايشان بود و همين وجه را منظور داشته بود باز رسيد به او آنچه رسيد چون ترك تقيه كرد و از جهل خود را به كشتن داد همانا كه او را اجرى نيست و چون مىفرمايند كه جاى تقيه نيست پس مناسب بلكه انسب آنست كه در قضا بفقه حنفى عمل نكنند "

(٨٥)