(39): استطاعت به بذل نيز محقق مىشود، يعنى كسى هزينه حج را به انسان بدهد، خواه تمام مخارج را يك نفر بدهد يا چند نفر. همچنين است اگر مقدارى را خود شخص داشته باشد و باقى آن را كسى بذل كند. و فرقى نيست بين اباحه و تمليك، و عين مال يا قيمت آن. و رجوع به كفايت در استطاعت بذلى شرط نيست.
(40): اگر وصيت كند مبلغى به فلان شخص بدهند كه حج كند در صورتى كه آن مال به اندازه هزينه حج و خرج زندگى عائله وى باشد پس از مردن موصى حج بر موصى له واجب است، بنابر احتياط لازم. و اگر شخصى مالى را براى حج وقف يا نذر يا وصيت نمايد و متولى وقف يا نذر كننده يا وصى، آن مال را به انسان بدهد حج بر او واجب است.
(41): اگر شخصى مالى به انسان هبه كند كه با آن به حج برود بنابر احتياط لازم، واجب است قبول كند. ولى اگر مالى را ببخشد و نامى از حج نبرد قبولش واجب نيست. و اگر مالى را ببخشد و بگويد مىخواهى با اين مال حج برو و مى خواهى نرو بنابر احتياط لازم، بايد قبول كند.
(42): بدهكارى مانع استطاعت بذلى نيست، مگر در صورتى كه وقت پرداخت رسيده و طلبكار مطالبه مىكند و بدهكار با