مسأله 13 - كسى كه احرام حج بست و بواسطه مرض نتوانست برود براى عرفات و مشعر، بايد هدى كند، و به احتياط واجب هدى يا پول آن را بايد بفرستد به منى كه در آنجا ذبح كنند و مواعده كنند كه روز عيد ذبح شود و در آن وقت تقصير كند، پس هر چه بر او حرام شده بود حلال مىشود مگر زن.
مسأله 14 - كسى كه حج واجب به عهده او است و بواسطه مرض، محصور شد زن بر او حلال نمىشود مگر آن كه خودش بيايد و اعمال حج را بجا بياورد و طواف نساء بكند، ولى اگر عاجز شد از آمدن، بعيد نيست كفايت عمل نايب براى تحليل زن بر او. و اما كسى كه حج او استحبابى بوده بعيد نيست كفايت طواف نايب از او، و لكن احتياط آن است كه در صورت امكان خودش برود.
مسأله 15 - اگر كسى كه با او قرار داده بود ذبح كند نكرده بوده و شخص محرم در روز موعود محل شد و با زن هم نزديكى كرد معصيت نكرده و كفاره هم ندارد، لكن بايد باز هدى يا پول را بفرستد و مواعده كند و بايد از زن اجتناب كند، و احتياط واجب آن است كه از وقتى كه معلوم شد عمل نشده اجتناب كند گر چه محتمل است كه وجوب اجتناب از وقتى باشد كه شخص را مى فرستد براى ذبح.
مسأله 16 - تحقق محصور بودن مثل تحقق مصدود بودن است كه گذشت.
مسأله 17 - اگر مريض بعد از آن كه هدى يا پولش را فرستاد حالش خوب شد بطورى كه توانائى رفتن به مكه را داشت بايد برود، پس اگر محرم به احرام تمتع است و به وقت رسيد، اعمال عمره و حج را بجا مىآورد و اگر وقت تنگ شد بطورى كه اگر بخواهد عمره بجا بياورد وقوف به عرفات فوت مىشود بايد برود به عرفات و حج افراد بجا بياورد، و احتياط آن است كه قصد عدول كند و بعد از آن عمره مفرده بكند، و كافى است از حجة الاسلام.
و اگر وقتى رسيد به مكه كه حج فوت شده يعنى به وقت اختيارى مشعر نمىرسد عمره او مبدل مىشود به عمره مفرده و بايد آن را بجا آورد و از احرام خارج شود، و احتياط آنست كه قصد عدول به عمره مفرده كند، و حج واجب را با وجود شرايط در سال ديگر بجا آورد.