ضامن نيست بخلاف آنكه بتفريط تلف شود ولو بسبب تاخير اداء با امكان آن كه نسبت بمقدار تالف ضامن است بلى اگر زياده از نصاب داشت وبعض آن تلف شد ومقدار نصاب باقي ماند از زكوة چيزي كم نميشود وآنچه تلف شده بتمامه از كيسه او رفته هر چند خالى از اشكال نيست (مسئلة 11) مسلم اگر مرد باشد ومرتد شود بارتداد ملي يا فطرى هر كدام ازآنها يا در اثناء سال است يا بعد ازآن پس اگر بعد از انقضاء سال باشد بر هر دو تقدير زكوة بر او واجب است ولى بيرون كردن آن بر امام يا نايب او است واگر در اثناء سال مرتد فطرى شود سال او منقطع مىشود وتركه او منتقل ميشود بورثه او وورثه سال را از سر گيرند واگر در اثناء سال مرتد ملى شود سال اوبآن منقطع نميشود وبعد از تمام شدن سال واجب است زكوة آنرا خودش بدهد در صورتيكه پيش از دادن توبه كرده باشد واگر توبه نكرده امام عليه السلام يا نايب او از مالش برميدارند وبمصرف زكوة ميرسانند ودر اين صورت اگر خودش بدهد كافى نيست مگر آنكه عين آن در دست فقير باقي مانده باشد يا آنكه فقير با علم بارتداد او بگيرد وتلف كرده باشد كه بعد از توبه ميتواند تجديد نيت كند ومحسوب دارد وبارتداد زن مطلقا سال قطع نميشود (مسئلة 12) هر گاه بقدر نصاب مالك باشد بدون زياده مثل چهل گوسفند وچند سال بر او بگذرد پس اگر زكوة آنرا هر ساله از جاى ديگر داده زكوة هاى متعدده بر او بوده واداء نموده واگر يك سال يكي از آن گوسفندها را بقصد زكوة بدهد ديگر بر او چيزى نيست چنانچه اگر ندهد زكوة يك سال بيشتر بر او نيست زيرا كه بعد از يك سال يكي از گوسفندان بازاء زكوة از مالش بيرون ميرود هر چند نداده وسى ونه گوسفند كه كمتر از نصاب است براى او ميماند بخلاف آنكه زياده از نصاب داشته باشد مثل پنجاه راس كه هر گاه مثلا يازده سال زكوة آنرا نداده باشد بازاء هر سالى يك راس بر او واجب است ويازده راس بايد بدهد وبعد از آن ديگر بر او واجب نيست زيرا كه از نصاب كمتر شده هر چند نداده باشد وهر گاه بيست وشش شتر داشته باشد ودو سال زكوة آنرا ندهد بايد يك شتر كه داخل سال دويم شده بدهد براى سال اول وپنج گوسفند بدهد براى سال دويم واگر سه سال بر آن گذشته ونداده باشد براى سال سيم نيز چهار گوسفند بدهد وهم چنين براى سال چهارم وسال پنجم همين قدر كافى است تا آنكه كمتر از بيست شتر براى او بماند كه زكوة آن سه گوسفند است وهم چنين تا برسد بحديكه كمتر از پنچ شتر براى او