بصحت آن نيست وحضور قلب فعلي از شرائط قبول است نه شرط صحت چنانكه گذشت (مسألة 16) اگر قصد كند كه نماز را در اثناء قطع كند بالفعل يا بعد از اين يا نيت كند كه منافى ومبطلي بعمل اورد بالفعل يا بعد از اين پس با اين حال نماز را تمام كند باطل است وهم چنين اگر در اين حال جزئي از اجزاء نماز بقصد جزئيت بجا اورد بعد از آن از قطع يا قاطع منصرف شود نيز نماز باطل مىشود بخلاف صورتيكه بر گردد به نيت اول خود پيش از اتيان جزئي كه بمجرد قصد قطع يا قاطع نماز باطل نمىشود اگر چه احوط اتمام واعاده نماز است وهر گاه بعد از قصد قطع يا قاطع بعض اجزاء آن را بعمل اورد نه بقصد جزئيت بعد از آن برگردد به نيت اول پس هر گاه آنچه بدون قصد جزئيت بجااورده در بين نماز فعل كثير باشد نماز باطل مىشود والا فلا بخصوص در صورتيكه آن فعل ذكر يا قرآن باشد (مسألة 17) اگر برخواست به نيت نماز خاصى ودر وقت نيت غير آن نماز بدل يا زبان گذر نمود همان نمازى كه براى آن برخواسته صحيح است وگذر كردن غير آن بزبان يا خيال او ضرر ندارد (مسألة 18) اگر داخل فريضه شد پس تمام كرد آن را غفلة بگمان انكه نافله است يا بعكس آن آن نماز بهمان نيتى كه داخل آن شده صحيح است (مسألة 19) اگر شك كند در نمازيكه مشغول است انكه در وقت نيت قصد ظهر كرده يا عصر مثلا بعضى از علماء گفته اند اجمالا بنا گذارد بر آنچه از اول قصد كرده وتمام كند ولكن مشكل است پس احوط اتمام واعاده آن است بلى هر گاه خود را در نماز معينى به بيند ونداند كه از اول نيت همان نماز را كرده يا غير آن را بنا گذارد نيت همان را كرده زيرا كه شك بعد از محل است واعتبار ندارد (مسألة 20) جايز نيست عدول كردن از نمازى بنماز ديگر مگر در چند مورد اول در نمازيكه مترتب بر نماز ديگر باشد مثل نماز ديگر باشد مثل نماز عصر كه مترتب بر ظهر است يا نماز عشا كه مترتب بر مغرب است پس اگر پيش از بجا اوردن نماز اول غفلة شروع كرد بنماز عصر يا عشا ودر اثناء آن ملتفت شد كه نماز ظهر يا مغرب را نخوانده جايز است بعد از تذكر عدول كند بنماز سابق ماداميكه از محل عدول نگذشته باشد بخلاف جائيكه از محل عدول گذشته باشد مثل انكه داخل ركوع ركعت چهارم از عشا شده متذكر شود مغرب را نكرده كه در اين صورت عدول جايز نيست پس آن نماز را بقصد عشا تمام كند وبعد از آن مغرب را بجا اورد واحتياطا بعد از آن عشا را اعاده نمايد وبمجرد داخل شدن در قيام ركعت چهارم قبل از ركوع آن محل عدول