عليهم اجمعين (مسألة 1) جايز است گريه كردن بر ميت چه بى صدا يا با صدا بلكه گاهي راجح است براى انكه اتش حزن او را خواموش كند وسوزش دل او را ساكن نمايد بشرط انكه منافى رضاى بقضاى الهى بعمد نياورد چه گريه پر ارحام باشد يا بر غير ارحام بلكه گذشت استحباب گريه بر مصيبت مؤمن واز بعض اخبار جواز گريه بر رفيق گمراه مستفاد مىشود وخبر يكه دلالت دارد كه ميت معذب مىشود بگريه كردن كسان او ضعيف است بلكه منافى عدل الهى است وگريه كه مشتمل بر جزع وبي صبرى باشد ماداميكه مقرون براصى نبودن بقضاء الهى نباشد حرام نيست بلى جزع نمودن باعث حرمان از اجر صابرين است وكراهت آن بعيد نيست (مسألة 2) جايز است نوحه كردن بر ميت بشعر يا بنثر ماداميكه متضمن دروغ ووبل وثبور نباشد بلي نوحه كردن در شب مكروه است وجايز است اجرت گرفتن بر نوحه هر گاه نوحه مشتمل بر باطل نباشد لكن بهتر آنست كه از اول شرط اجرت نكنند (مسألة 3) جايز نيست در مصيبت سيلى بصورت خود زدن وخراشيدن آن وبريدن موى سر بلكه فرياد نمودن خارج از اعتدال بنابر احوط چنانچه جايز نيست پيراهن دريدن بر غير پدر وبرادر بلكه بر انها نيز احوط اجتناب است (مسألة 4) زنى كه گيسوى خود را در مصيبت ببرد واجب است بر او كفاره مثل كفاره افطار شهر رمضان واگر موى خود را بكند يا صورت خود را بخراشد مثل كفاره قسم بايد بدهد (مسألة 5) مرد هر گاه در مصيبت زوجه يا فرزند خود پيراهن پاره كند كفاره قسم بايد بدهد وان اطعام ده مسكين است يا پوشانيدن انها يا يك بنده ازاد كردن (مسألة 6) نبش قبر مؤمن اگر چه طفل يا ديوانه باشد حرام است مگر انكه معلوم باشد كه مندرس وخاك شده وكفايت نمىكند مظنه باندراس آن وهر گاه استخوان او باقي مانده وهنوز محكم باشد در جواز نبش او اشكال است واگر استخوان پوسيده او باقى مانده كه بادنى حركت خاك مىشود ظاهر جواز نبش است بلى نبش قبور شهدا وعلماء وصلحاء واولاد ائمه عليهم السلم مطلقا جايز نيست اگر چه بطول مدت مندرس شده باشد بخصوص قبور كسانيكه زيارت گاه وپناه گاه باشد وظاهر آن است كه مجرد بر داشتن خاك قبر ماداميكه جسد ميت ظاهر نشود نبش قبر صادق نباشد ولى بهتر آنست كه بگوئيم در صدق نبش رجوع بعرف شود پس جائيكه بگويند نبش قبر وهتك حرمت است اجتناب نمايند وهر گاه ميت را در سردابي گذارده باشند ودر آن را پوشانيده