يعنى شستن نه غسل مثل اين كه با رطوبت باشد قبل از سرد شدن وگاهى بعكس است مثل انكه بعد از سرد شدن باشد با خشكى.
(باب هشتم در احكام اموات است ومشتمل بر چند فصل است) (فصل اول) در احكام اموات ومقدمات آن است بدان كه اهم امور واوجب واجبات توبه از گناهان است پيش از موت وحقيقت آن ندامت وپشيمانى از معاصى است وان از امور قلبيه است ومجرد لفظ استغفر الله در آن كفايت نمىكند بلكه با تحقق ندامت حاجت بلفظ بودن هم معلوم نيست اگر چه احوط است واما عزم بر ترك عود بسوى معصيت پس آن ملازم است با پشيمانى بلى معتبر نيست وثوق باين كه عود نمىكند ومرتبه كامله آن بنحوى است كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه فرموده است در وقتى كه شنيد از شخصى كه مىگفت استغفر الله تعالى شانه انجناب فرمود مادرت بعزايت بنشيند ايا ميدانى كه استغفار چه چيز است بتحقيق كه استغفار درجه عليين است وان اسمى است كه مشتمل است بر شش معنى (اول) ندامت از گناهانى كه كرده (دوم) عزم بر ترك آن بعد از اين (سيم) اداء حقوق مخلوقين تا ملاقات كرده باشى خدا را وبر تو گناهى نباشد (چهارم) عزم بر اداء واجباتى كه بجا نياورده وضايع كرده (پنجم) اين كه اراده داشته باشى كه بگذارى در هم وغم گوشتى را كه از حرام پرورده تا پوست تو باستخوان بچسبد وبعد گوشت تازه از حلال برويد (ششم) اين كه بچشانى جسم خود را از الم طاعت چنانچه چشانيده آنرا شيرينى معصيت (مسألة 1) واجب است نزد ظهور علامات موت اداء حقوق واجبه مردم ورد ودايع و امانتهائى كه نزد او است بصاحبانش با امكان وبا عدم امكان وصيت كند كه بايشان رد كنند ووصيت نامه خود را محكم درست كند كه خللى در آن راه نيابد (مسألة 2) هر گاه بر ذمه او از حق الله باشد كه در حال حيوة قبول نيابت نمىكرده مثل نماز وروزه وحج ومانند اينها واجب است كه وصيت بان نمايد اگر مال داشته باشد بلكه مطلقا هر گاه احتمال بدهد كه كسى هست كه تبرعا از او بجا اورد وچيزهائى كه ولى او بايد بجا اورد مانند نماز وروزه كه از او فوت شده است واجب است كه ولى را اعلام نمايد يا وصيت كند باستيجار آن نيز (مسألة 3) جايز است كه تمليك كند تمام مال خود را بغير وارث لكن جايز نيست از براى او كه تقويت كند بر وراث مالى را كه بعد از او منتقل مىشود بوارث مثل