عود پيش از ده روز داشته باشد بلكه اگر عادت او عود باشد بر وجهى كه مطمئن باشد بعود بلكه اگر علم نيز داشته باشد احوط غسل كردن وعبادت كردن است بنا بر آنچه سابقا ذكر شد از وجوب احتياط در نقاء متخلل در حيض واحد (مسألة 26) هر گاه با احتمال بقاء خون در باطن استبراء نكرده غسل ونماز كرده باطل است اگر چه منكشف شود كه پاك بوده مگر انكه نيت قربت از او حاصل شود (مسألة 27) هر گاه با احتمال بقاء خون در باطن ممكن نباشد استبراء از جهت كورى يا تاريكى يا غير اينها احوط غسل وعبادت كردن است تا وقتى كه يقين كند به پاكى پس اعاده كند غسل را واگر روزه گرفته قضا كند وبهتر اين است كه در هر وقت كه احتمال نقاء مىدهد مجددا غسل كند از براى نماز بعد (فصل دوم) در حكم خون متجاوز از ده روز است (مسألة 1) هر گاه خون از ده روز تجاوز كند چه مستمر بماند تا يك ماه يا بيشتر يا كمتر همه آن خونها حيض نيست چونكه حيض بيش از ده روز نمىشود پس بعضى از آن حيض وبعضى استحاضه است وتفصيل حكم آن اين است آن زن با صاحب عادت مستقره است يا مبتدئه يا مضطربه يا ناسيه ومتحيره اما اول كه صاحب عادت وقتيه وعدديه باشد پس ايام عادت را حيض قرار مىدهد وبقيه را استحاضه هر چند صفات حيض نداشته باشد بلكه هر چند آن را كه در غير ايام عادت ديده صفات حيض داشته باشد واما ثانى وثالث كه مبتدئه ومضطربه باشد پس اگر صاحب تميز باشد يعنى خونها در صفات مختلف باشند رجوع مىكند به تميز وانچه بصفت حيض است حيض قرار مىدهد وانچه بصفت استحاضه است استحاضه قرار مىدهد لكن بشرط اين كه كمتر از سه روز وبيشتر از ده روز نباشد واينكه معارض نباشد بخون ديگرى كه آن نيز واجد صفات باشد وحيض قرار دادن هر دو ممكن نباشد مثل انكه چهار روز خون سياه به بيند وبعد چهار روز خون زرد وبعد از آن باز چهار روز سياه وبا فقد يكى از اين دو شرط صاحب تميز نخواهد بود لكن احوط با فقد شرط اول اين است كه آنچه را حيض قرار مىدهد از عدد خويشان يا عدد روايات مهما امكن در اين مورد تميز قرار دهد و هم چنين اگر خونها بيك لون باشد صاحب تميز نيست چه همه بصفت حيض باشد يا بصفت استحاضه وهر گاه صاحب تميز نباشد چه از جهت فقد شرطين يا از جهت تشابه در لون پس رجوع مىكند بعادت خويشان خود چه عادت ايشان وقتيه عدديه باشد يا عدديه تنها واما وقتيه تنها پس اعتبارى بان نيست اگر چه مراعات