صورت سؤال، پس ظاهر در آن است كه مذكور شد حكم آن همان است كه گفتيم.
317: سؤال: اذان گفتن در بيابانها كه كسى نباشد چه صورت دارد؟
جواب: اذان گفتن در بيابانى كه كسى در آنجا نباشد، اگر مراد از آن، اعلام است كه از براى اعلام به دخول وقت و جمع شدن مردم است، پس وجهى از براى او ظاهر نيست، و اما بلند كردن صدا در اذانى كه از براى نماز مىگويد، پس آن مستحب است هر چند در بيابان باشد، و همچنين مستحب است اذان در بيابان موحش، خصوصا هرگاه صورت غولان به نظر او آيد، هر چند به سبب قوت واهمه باشد و اين از باب اذان نماز نيست.