كرده با اين سجده، آن را كامل مى كند.
- طبرسى: محمد بن عبد الله حميرى در نامه اى به امام مهدى (عج) از سجده شكر پس از نماز واجب پرسيد و اين گونه نوشت: برخى از ياران آن را بدعت مى دانند، آيا جايز است، انسان اين سجده را پس از نماز واجب بگزارد؟ و اگر جايز است در نماز مغرب پس از خود نماز است يا پس از آنكه چهار ركعت نماز نافله مغرب را هم خواند؟
امام پاسخ داد: سجده شكر از لازمترين و ضرورى ترين سنتها است و هيچ كس آن را بدعت نخوانده، مگر كسى كه خود در پى بدعت گذارى در دين است. و اما روايتى كه سجده شكر پس از نماز مغرب و اختلاف در زمان انجام آن را مطرح مى كند كه آيا پس از سه ركعت مغرب يا پس از چهار ركعت نافله آن است، (پاسخش اين است) برترى دعا و تسبيح پس از نمازهاى واجب، بر دعا پس از نمازهاى نافله، مانند برترى خود نمازهاى واجب بر نافله است و سجده شكر، گونه اى دعا و تسبيح است. پس بهتر است، پس از نماز واجب باشد.
گرچه انجامش پس از نمازهاى نافله نيز جايز است.
35 / گونه بر خاك نهادن - امام صادق (عليه السلام): موسى بن عمران (عليه السلام) هرگاه نماز مى گزارد، تا گونه راست و چپش را به زمين نمىچسباند، در پى كار ديگرى نمى رفت.
- خداوند به موسى (عليه السلام) وحى كرد كه اى موسى، آيا مى دانى از ميان آفريده هايم چرا تو را به هم صحبتى ام برگزيدم؟ گفت: اى پروردگار من، به چه سبب؟ پس خداوند تبارك و تعالى به او وحى كرد كه اى موسى: من درون و برون بندگانم را وارسى كردم. پس هيچ كس را نيافتم كه خود را براى من بيش از تو خوار سازد، اى موسى، تو هرگاه نماز مى گزارى، گونه ات را بر خاك - يا گفت: بر زمين - مى نهى.