امام حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام مىكند، حدود خدا را برپا نموده و از دين او دفاع مىنمايد، با حكمت و اندرز و حجت رسا مردم را به راه پروردگار دعوت مىكند.
امام همچون خورشيد پرتو افكن است كه نورش عالم را فرا گيرد و در افق والائى قرار دارد، بگونه اى كه دستها و ديدگان بدان دست نيابند، امام ماه تابان، چراغ فروزان، نور درخشان، و ستاره اى راهنما در شدت تاريكى، و رهگذر شهرها و كويرها و گرداب درياهاست.
امام آب گواراى زمان تشنگى، و راهبر به سوى هدايت، و نجات بخش از هلاكت است، امام شعله پرتو افكن روى بلندى براى رهنمائى گمشدگان است، وسيله گرمابخشى سرمازدگان و رهنماى هلاكت يافتگان است، هر كه از او جدا شود هلاك مىگردد.
امام ابرى است بارنده، بارانى است شتابنده، خورشيدى است فروزنده، سقفى است سايه دهنده، زمينى است گسترده، چشمه اى است جوشنده، و بركه و گلستان است.
امام همدم و رفيق، پدرى مهربان، برادرى ياور، مادرى دلسوز به كودك خود، پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است.
امام امين خدا در ميان خلقش، و حجت او بر بندگانش، و خليفه او در بلادش، و دعوت كننده به سوى او، و دفاع كننده از حقوق او است، امام