آنگاه او به فرمان خداى تعالى و طبق آنچه خدا واجب ساخته بود آن را به عهده على (عليه السلام) گذارد، و سپس در ميان فرزندان برگزيده اش، كه خداوند به آنان علم و ايمان داد، جارى گشت، و خداوند مىفرمايد: " آنانى كه علم و ايمان به ايشان داده شد گويند: در كتاب خدا تا روز رستاخيز به سر برده ايد "، پس امامت تا روز قيامت تنها در ميان فرزندان على (عليه السلام) مىباشد، زيرا پس از حضرت محمد (صلى الله عليه وآله) پيامبرى نيست، اين نادانان از كجا و به چه دليل براى خود امام انتخاب مىكنند.
همانا امامت مقام پيامبران و ميراث اوصياء است، امامت خلافت و جانشينى خدا و رسول او، و مقام أمير المؤمنين (عليه السلام)، و ميراث حسن و حسين (عليهما السلام) است.
همانا امامت زمام دين و مايه تحكيم نظام مسلمين، و صلاح دنيا و عزت مؤمنين است، همانا امامت ريشه اسلام بالنده و شاخه بلند آن است، كامل شدن نماز و زكات و روزه و حج و جهاد، و ازدياد غنائم و صدقات، و اجراء حدود و احكام، و نگاهدارى مرزها بوسيله امامت انجام مىگيرد.