بوده حوض يا نهرى بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را براى قبرستان وقف كردهاند وضو گرفتن در آن حوض ونهر اشكال ندارد.
شرط ششم: آن كه اعضاى وضو موقع شستن ومسح كردن، پاك باشد.
مسأله 278 - اگر پيش از تمام شدن وضو جايى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضوء صحيح است.
مسأله 279 - اگر غير از اعضاى وضو جايى از بدن نجس باشد، وضو صحيح است. ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد بهتر آن است كه اول آن را تطهير كند بعد وضو بگيرد.
مسأله 280 - اگر يكى از اعضاى وضو نجس باشد وبعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آن جا را آب كشيده يا نه، چنانچه در موقع وضو ملتف پاك بودن ونجس بودن آن جا نبوده وضو باطل است، واگر مى داند ملتف بوده، يا شك دارد كه ملتف بود يا نه، وضو صحيح است. ودر هر صورت جايى را كه نجس بوده بايد آب بكشد.
مسأله 281 - اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمىآيد وآب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فرو برد وقدرى فشار دهد كه خون بند بيايد، بعد به دستورى كه گفته شد وضوى ارتماسى بگيرد.
شرط هفتم: آن كه وقت براى وضو ونماز كافى باشد.
مسأله 282 - هر گاه وقت بقدرى تنگ باشد كه اگر وضو بگيرد تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مى شود، بايد تيمم كند، ولى اگر براى وضو وتيمم يك اندازه وقت لازم است بايد وضو بگيرد.
مسأله 283 - كسى كه در تنگى وقت نماز بايد تيمم كند، اگر وضو بگيرد وضو صحيح است چه براى آن نماز وضو بگيرد يا براى كار ديگر.
شرط هشتم: آن كه به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضو بگيرد، واگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى وضو بگيرد باطل است.