است كه بعد معلوم شود وضوء يا غسل نداشته و اشكال پيدا مىشود.
مسأله 16 - اگر در اثناء طواف شك كند كه غسل كرده است از جنابت يا حيض يا نفاس يا نه بايد فورا از مسجد الحرام بيرون برود، پس اگر شوط چهارم را تمام كرده بوده و شك كرده، بعد از غسل بر گردد و تتمه را بجا آورد، و الا بعد از غسل اعاده كند طواف را، و احتياط آن است كه در صورت اول نيز اعاده كند.
مسأله 17 - اگر آب و چيزى كه به آن جايز است تيمم كند موجود نباشد حكم آن حكم غير متمكن از طواف است، پس با مأيوس بودن از پيدا شدن يكى از آن دو، بايد نايب بگيرد. و احتياط وجوبى آن است كه اگر جنب و حائض و نفساء نيست خودش نيز طواف كند و چون مستحاضه بدون بجا آوردن غسلهائى كه بر او لازم است مىتواند وارد مسجد الحرام شود و طواف كند، بنابر اين به احتياطى كه در غير جنب و حائض و نفساء شد بايد عمل كند، گرچه دخول مسجد الحرام نيز براى او خلاف احتياط استحبابى است.
سوم - طهارت بدن و لباس است از نجاست و در آن چند مسأله است:
مسأله 1 - احتياط واجب آن است كه از نجاساتى كه در نماز عفو شده - مثل خون كمتر از درهم و جامه اى كه با آن نتوان نماز خواند مثل عرقچين و جوراب حتى انگشتر نجس - اجتناب كند.
مسأله 2 - در خون قروح و جروح اگر تطهير آن مشقت داشته باشد لازم نيست تطهير كند.
مسأله 3 - در خون قروح و جروح تا آن اندازه‌اى كه مىشود تطهير كرد و لباس را عوض كرد احتياط واجب آن است كه تطهير كند يا جامه را عوض كند.
مسأله 4 - احتياط آن است كه اگر مىتواند تأخير بيندازد طواف را تا بشود بىمشقت تطهير كرد، تأخير بيندازد به شرطى كه وقت تنگ نشود.
مسأله 5 - اگر طواف كند و بعد از آن كه از طواف فارغ شد علم پيدا كند به نجاست در حال طواف اظهر آن است كه طوافش صحيح است.