(مسأله 1373): روزه نذر معين و عهد و يمين در صورتى كه شخص علم به آن داشته باشد مانند روزه ماه رمضان بوده و احتياجى به تعيين ندارد و روزه استيجارى نيز همين حكم را دارد (1) و اما در كفارات و نذر مطلق و روزه مستحبى تعيين لازم است.
(مسأله 1374): زمان نيت روزه، شب قبل از آن روز معين است هر چند در جزء آخر شب باشد و ليكن هرگاه در اول طلوع فجر صادق داعى بر امساك در زمان مخصوص براى شخص حاصل شود و از طرفى هم قصد انجام فعل منافى با آن را هم نداشته باشد كفايت از نيت روزه مىكند بنابر اين سعى در حصول ابتداء فجر لازم نيست و اخطار صورت و نيت روزه در ذهن كه مقارن با طلوع فجر باشد براى نيت لازم نيست ولى اگر عمدا نيت را ترك كند (2) تا داخل صبح شود روزهاش صحيح نيست و قضاى آن بر او واجب است ولى كفاره بر او لازم نيست.
(مسأله 1375) هرگاه شخص در شب قصد داشته باشد كه روزه روز بعد را افطار كند و روزه بگيرد، روزهاش باطل است.
(مسأله 1376): اگر شخص در شب بعد از روزه و پيش از صبح عمل منافى روزه انجام دهد هر چند جماع باشد ضررى به روزه او نرسانده و احتياجى به تجديد نيت نيست.
(مسأله 1377): احكامى كه در نيت روزه گذشت اختصاص به روزه