و سپاس از آن خداوندى است كه داراى ملك و ملكوت، و عظمت و جبروت، عزت و كبرياء، و بهاء و جلالت، و مهابت و جمال، و عزت و قدرت، و نيرو و منت، و غلبه و فضل و نعمت، و عدل و حق، و آفرينش و برترى، و رفعت و مجد، و فضيلت و حكمت، و بى نيازى و وسعت، و بسط و قبض، و حلم و علم مى باشد، كسى كه داراى دليل روشن، و نعمت گسترده، و توصيف زيبا، و نعمتهاى گرامى است، و پادشاه دنيا و آخرت، و بهشت و جهنم و آنچه در آنهاست، مى باشد.
سپاس و ستايش شايسته خداوندى است كه رازهاى پنهان را مى داند، و بر اسرار قلبها آگاهست، و راه فرارى از او يافت نمى شود، سپاس خداوندى را سزاست كه در سلطنتش متكبر، و در جايگاهش محكم، در پادشاهيش قدرتمند، در مجازات دادن نيرومند، از عرش برتر، و آگاه به اعمال مردم، و توانا بر آنچه مى خواهد، مى باشد.
ستايش از آن خداوندى است كه به نيروى او آسمانهاى محكم بر پا ايستاده، و زمينهاى گاهواره مانند بر جاى خود ثابت گرديده اند، كوههاى محكم كه باعث تثبيت زمين هستند استوار شده، و بادهاى بارور كننده جريان مى يابند، ابرها در آسمان به حركت در آمده، و درياها در محدوده خود متوقف