يكى از توطئه‌هاى دامنه دارى است كه دودمان ننگين بنى اميه، بر ضد خاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله) چيده بودند و با جعل و نشر اخبار دروغ مربوط به اين قسمت خواسته اند افكار عمومى مسلمانان را نسبت به فرزند رشيد على (عليه السلام) بدبين و مشوش سازند [نعوذ بالله]. او را اهل بزم و عيش و نوش معرفى نمايند نه مرد رزم و جهاد.
شواهدى براى اين موضوع وجود دارد كه در ذيل به برخى از آنها اشاره مى شود.
پيشواى دوم در پاك ترين و برجسته‌ترين خاندان چشم به جهان گشود و تحت تربيت و پرورش پدر و مادر عاليقدرى پرورش يافت و شخصيتى برجسته و صفاتى ممتازى را كسب نمود. او يك مرد الهى بود كه از تمام امكانات خود، نه براى بهره بردارى بيشتر از لذات زندگى، بلكه در راه خدا و خشنودى پروردگار، و رسيدگى به وضع بيچارگان استفاده مى كرد.
او اوقات خود را صرف عبادت و اطاعت خدا مى نمود همانطور كه گذشت 25 بار با پاى پياده به زيارت بيت الله الحرام رهسپار و با وجود آنكه مركب سوارى در اختيار داشت ولى پياده و گاه پا برهنه راهپيمائى مى كرد تا در پيشگاه پرودگار خود، بيشترين اجر و پاداش را داشته باشد. (1) در عصر او هيچ كس از لحاظ كثرت عبادت و نيايش و توجه به خدا، به پايه ى او نمى رسيد، هرگاه نام خدا را مى بردند او به ياد روز رستاخيز و عوالم پس از مرگ مى افتاد، دگرگونى خاصى به او دست مى داد، هنگام ساختن وضو و موقع نيايش، حالت روحى و جذبه ى معنوى عميقى پيدا مى كرد كه فقط در مردان الهى، مى توان نظاره نمود و چون به قصد راز و نياز با خدا، به در مسجد مى رسيد، با سوز و گداز خاصى زبان به مناجات و اعتذار به پيشگاه خدا باز مىگشود، او هرگز خدا را فراموش نمى كرد. (2) با توجه به اين حقايق مسلم تاريخى، قابل قبول نيست كه شخصى كه داراى چنين