يكى ز ناگه بگردد دمى به كام دلش يكى نه تا كه بود بود از رويه اش دلشاد ز جود اوست كه بزم نشاط گشته خراب ز جور اوست كه ابواب غم بود آزاد و اگر نه از چه نگردد به كام كس پرسش و اگر نه از چه نيارد ز كس به عالم ياد اگر از او به جهان نيست رسم حقد و حسد وگر از او به جهان نيست بانگك شور و فساد ز كيست اين همه راد زمانه آه و فغان ز چيست اينكه بر آرند ناله و فرياد چه شد كه نيست دمى كس ز كار خانه دهر چه شد كه نيست دمى كس به عالم ايجاد ز جور و كينه و بيداد آسمان فارغ ز محنت و الم و فتنه زمين آزاد هماره تا كه بود رسم اوست جور و ستم مدام تا كه بود شيوه اش بود بيداد چرا كه مىنبود مهربانيش آئين چرا كه مىنرود كينه جوئيش از ياد